Wanda Ruth

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-11 23:38:56

- Wystraszyłeś mnie - mówię, biorąc głęboki oddech. Odpadam na poduszkę. - Co ty tu robisz, Kaspar? - pytam po chwili,rozbawionym głosem. Zerkam w jego kierunku.

Kaspar Varn · 2017-03-11 23:43:27

Unoszę brwi, rozglądając się na boki.
- Śpię..? - pytam, szczerząc się.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-11 23:47:14

- Nie pamiętam abyś tu był kiedy soe kładłam - śmieje się. - Źle Ci wychodzi udawanie głupiego - dodaje przywracając się na brzuch i chowają twarz w poduszce.
Nie wiem co mnie tak bardzo bawi, po prostu się śmieje. Cieszę się, że tu jest, obok mnie, cały i zdrowy, bezpieczny.

Kaspar Varn · 2017-03-12 00:07:18

- Wiesz... drzwi były otwarte. - parskam, drapiąc się po karku.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 00:10:58

- Dobra, dobra, winny się tłumaczy - mówię w poduszkę przez co moje słowa są stłumione. Unoszę się na łokciach i przechylam głowę patrząc na mężczyznę. - Wprosiłeś się - rzucam oskarżycielsko, a na ustach błąka mi się uśmiech.

Kaspar Varn · 2017-03-12 00:33:27

- Ja? - głupio pytam. - Gdzieżby. Nie wygoniłaś mnie. - zastrzegam, parskając. - Więc uznałem to za "tak, możesz". - zaciskam wargi, powstrzymując się od wybuchnięcia śmiechem. /A to Natalia w tym momencie XDD/

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 00:38:30

Wywracam oczami. Kiedy tylko zauważam jego minę i trud jaki wkłada w to aby się nie roześmiać, ja parskam śmiechem.
- Chwyt poniżej pasa, panie Varn. Ze mną soe tak nie pogrywa.
Przekręcam się na bok i opieram na jednym łokciu. Głowę kładę na dłoni.
- Nie rozumiem co pana tak bawi - rzucam niby oburzona i kręcę głową.

Kaspar Varn · 2017-03-12 00:49:29

Kręcę głową.
- Ależ ja jestem całkowicie poważny. Nie wiem, gdzie Pani dostrzega tu rozbawienie. - ciągnę.
Nie wiem w co Wanda pogrywa, ale podoba mi się.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 00:55:36

Nie wytrzymuje i znów zaczynam się śmiać. Zerkam na zegarek.
- Kurde, jak wcześnie - stwierdzam krzywąc się. - Jest piąta rano. Gdybyś trzymał ręce przy sobie nadal byśmy spali. - Robię naburmuszoną minę ale tak na prawdę nadal chce mi się śmiać. I spać.
Przekręcam się na plecy, długo nie wytrzymując w jednej pozycji.

Kaspar Varn · 2017-03-12 01:00:10

Wybałuszam oczy.
- Trzymałem ręce przy sobie! To ty ciągle przysuwałaś się w moją stronę. - odbijam piłeczkę.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 01:05:11

- Kaspar! - śmieje się. - Ja nie byłam świadoma, że tu jesteś. - Wskazuje go palcem oskarżycielsko. - Nie odwracaj kota ogonem -Uśmiecham się, a potem wzdycham i zamykam oczy. Moje usta wyginają się w szeroki uśmiech. - Jestem zmęczona - dodaje, krzywąc się lekko, nadal nie otwierając oczu.

Kaspar Varn · 2017-03-12 01:09:42

- Mogłaś spać dalej. Mi było bardzo przyjemnie i nie zeskoczyłem z łóżka, widząc ciebie. - szczerzę się.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 01:23:02

- Pff - fukam. - Dobra, zmieniam zdanie. - Wyciągam poduszkę spod swojej głowy i szybko rzucam nią w Kaspar. - Idź sobie, sio - burcze, obracając soe do niego tyłem.

Kaspar Varn · 2017-03-12 01:26:49

Łapię poduszkę w locie.
- Nie mów, że nie wygodnie ci się spało. - szczerzę się, kiedy to jeszcze kilka poduszek leci w moją stronę.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 01:34:33

- To nie ma z tym nic wspólnego, panie Varn. Jest Pan nietaktowny wpraszając się do mojego łóżka! - mówię oburzona. - Podaj dłoń, a weźmie ci rękę. Zawiodłam się na panu - dodaje kręcąc głową.

Kaspar Varn · 2017-03-12 01:45:55

- Zawiodłaś się na mnie? - pytam. - Jak mogła mnie Pani tak zasmucić tą wiadomością. - łapię się za serce. - I pomyśleć, że to wszystko przez jedną wspólnie spędzoną noc... - spoglądam na nią kątem oka, powstrzymując się od parsknięcia.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 01:53:37

- Głupek - mówię jedynie.
Naciągam poduszkę na twarz, tłumiąc śmiech, chowając uśmiech i zaczerwienione policzki.

Kaspar Varn · 2017-03-12 02:18:43

Parskam, widząc reakcję Wandy.
- Tylko tyle, Pani? - pytam. - Nie sądzę bym był aż tak głupi. Jestem całkiem mądry. - zastrzegam rozbawiony.

Wanda Ruth Holmes · 2017-03-12 02:25:24

Wyglądam zza poduszki, nadal chowając połowę twarzy.
- Nie sądzę - zaprzeczam. Znów rzucam poduszką, tym razem trafiając go w głowę. To dziecinne ale sprawia, że mam ochotę się śmiać. - Gdyby był Pan mądry przewidział by Pan mój kolejny, dosyć oczywisty ruch - ciągle dalej.

Ogłoszenie

#401 2017-03-11 23:38:56

Odp: Wanda Ruth

#402 2017-03-11 23:43:27

Odp: Wanda Ruth

#403 2017-03-11 23:47:14

Odp: Wanda Ruth

#404 2017-03-12 00:07:18

Odp: Wanda Ruth

#405 2017-03-12 00:10:58

Odp: Wanda Ruth

#406 2017-03-12 00:33:27

Odp: Wanda Ruth

#407 2017-03-12 00:38:30

Odp: Wanda Ruth

#408 2017-03-12 00:49:29

Odp: Wanda Ruth

#409 2017-03-12 00:55:36

Odp: Wanda Ruth

#410 2017-03-12 01:00:10

Odp: Wanda Ruth

#411 2017-03-12 01:05:11

Odp: Wanda Ruth

#412 2017-03-12 01:09:42

Odp: Wanda Ruth

#413 2017-03-12 01:23:02

Odp: Wanda Ruth

#414 2017-03-12 01:26:49

Odp: Wanda Ruth

#415 2017-03-12 01:34:33

Odp: Wanda Ruth

#416 2017-03-12 01:45:55

Odp: Wanda Ruth

#417 2017-03-12 01:53:37

Odp: Wanda Ruth

#418 2017-03-12 02:18:43

Odp: Wanda Ruth

#419 2017-03-12 02:25:24

Odp: Wanda Ruth

Stopka