Margo Yates

Azrael Di Santis · 2017-02-15 22:53:14

Podniosłem głowę.
- Dzięki... Wierzę wierzę - śmieje się bez cienia radości. - Ciszę się, że żyjesz...

Margo Yates · 2017-02-15 23:09:05

Uśmiecham się niepewnie.
- Oboje żyjemy. A to już jest coś. - Zdejmuję rękę z ramienia chłopaka. - Chciałabym za kilka lat, gdy będziemy już dorośli, żeby też tak było. A nawet... lepiej.

Azrael Di Santis · 2017-02-15 23:24:49

Marszcze brwi niepewny, nadal trochę nieprzytomny po ilości tabletek nasennych.
- Tak... Jasne, że będziemy się przyjaźnić... Pamiętasz? Mam zdobyć dla nas serum... - uśmiecham się słabo.

Margo Yates · 2017-02-15 23:29:49

- Gdy wyzdrowiejesz. - Zauważam. - I... tego się trzymajmy. Serce Quentina trochę zaczeka.

Azrael Di Santis · 2017-02-15 23:38:17

- Taa... niech cieszy się ostatnimi uderzeniami... - parsknąłem i spojrzałem na Margo z krzywym uśmiechem. - Dzięki... że żyjesz i nie dasz się zabić...

Margo Yates · 2017-02-15 23:45:18

Uśmiecham się szczerze.
- Pamiętaj, nie dam się zabić. Choćby... nie wiem co. - Odpowiadam pewnie. - Jest jeszcze dużo rzeczy do zrobienia na świecie.

Azrael Di Santis · 2017-02-15 23:51:56

- Mhm... postaram się... - zaciskam usta i odwracam wzrok. - Ale liczy się, że inni żyją... nie chce by kolejne osoby umierały... za wiele osób już umarło...

Margo Yates · 2017-02-15 23:57:49

- I dalej tak będzie. Ale może się zmienić. - Czy śmierć Quentina coś zmieni? A jeśli na jego miejsce przyjdzie ktoś jeszcze gorszy? - Nie wiem czy na razie jesteśmy w stanie coś zmienić. Ale może za parę lat... owszem. Spotkałam niedawno, pewnego mężczyznę, który powiedział mi, że Insolitam naprawdę było kiedyś inne. To budzi małą nadzieję.

Azrael Di Santis · 2017-02-16 00:08:14

- Wierzysz? To chyba dobrze... - przetarłem kark. - Za parę lat... może już nie będzie trzeba niczego zmieniać? - westchnąłem.

Margo Yates · 2017-02-16 00:10:11

- Może za parę lat, Insolitam będzie miastem z normalnymi budynkami i nie zabijającymi się ludźmi? - rzucam. - A ty... wierzysz?

Azrael Di Santis · 2017-02-16 00:14:46

Wzruszam ramionami.
- Nie... nie wiem... ważne, by wszyscy którzy są dla mnie ważni... dożyli do tej szczęśliwej przyszłości, w której mieszkamy w Centrum...

Margo Yates · 2017-02-16 00:19:31

- Centrum. - Mruczę pod nosem. - Nareszcie tam być i przestać uważać na strażników. Cud. Kiedyś się tam dostaniemy. I będziemy chodzić po ulicach nie martwiąc się, że ktoś będzie chciał nas zestrzelić. Chociaż to... marzenia.

Azrael Di Santis · 2017-02-16 00:25:34

Kwiam głową.
- Będziemy wiecznie młodzi i piękni i będziemy mieszkali po sąsiedzku... chcę mieć psa, to będziemy go wyprowadzać! - staram się być wesoły, a ulga z faktu, że Margo żyje, jest mi tylko łatwiej.

Margo Yates · 2017-02-16 00:28:33

Uśmiech mi się zmniejsza.
- Wiesz... jakoś, nie mam zbytniego zaufania do psów. - Mówię. - Są niebezpieczne.

Azrael Di Santis · 2017-02-16 00:37:38

- Hmm takiego małego - Zaśmiałem się. - Albo kota. Jeszcze nie wiem. Na pewno jakieś małe stworzonko... sam nie wiem. Mam czasu a czasu...

Margo Yates · 2017-02-16 17:14:23

- Niby tak... ale zawsze lepiej jest wszystko zaplanować. Większe prawdopodobieństwo, że się uda. - Wzruszam ramionami. - Chociaż taki mały kociak... chyba nie sprawiałby kłopotów. - Zastanawiam się.

Azrael Di Santis · 2017-02-16 17:19:50

Zaśmiałem się trochę weselszy.
- Muszę wracać do szpitala, mogą mnie tam potrzebować... - westchnąłem patrząc na Królową Margo.

Margo Yates · 2017-02-16 17:23:13

Kiwam głową.
- Skoro musisz... to... dalej umowa niezmienna? Widzimy się za miesiąc? - pytam.

Azrael Di Santis · 2017-02-16 17:26:56

- Oczywiście. Zdrowy, ze szczepionkami i sercem Moreau w ręku - uśmiechnąłem się. - Chyba, że któreś z nas będzie się musiało upewnić, że drugie żyje - dodałem rozbawiony.

Margo Yates · 2017-02-16 17:31:13

- Szpital bywa zdradliwy. - Stwierdzam, uśmiechając się krzywo. - Zobaczymy jak będzie. Na razie, śmierć nas chyba nie lubi.

Azrael Di Santis · 2017-02-16 17:35:24

- I niech tak zostanie. Mam nadzieję, już nie widzieć zwłok podobnych do ciebie... - westchnąłem. - Do zobaczenia Królowo Margo - ukłoniłem się przesadnie i powoli zacząłem schodzić po schodach.

Margo Yates · 2017-02-16 17:41:05

- Do zobaczenia... - wymamrotałam. Wyszłam na chwilę na klatkę schodową i patrzyłam jak idzie. - Uważaj na siebie. - Powiedziałam już znacznie ciszej i wróciłam do pokoju.

Ogłoszenie

#51 2017-02-15 22:53:14

Odp: Margo Yates

#52 2017-02-15 23:09:05

Odp: Margo Yates

#53 2017-02-15 23:24:49

Odp: Margo Yates

#54 2017-02-15 23:29:49

Odp: Margo Yates

#55 2017-02-15 23:38:17

Odp: Margo Yates

#56 2017-02-15 23:45:18

Odp: Margo Yates

#57 2017-02-15 23:51:56

Odp: Margo Yates

#58 2017-02-15 23:57:49

Odp: Margo Yates

#59 2017-02-16 00:08:14

Odp: Margo Yates

#60 2017-02-16 00:10:11

Odp: Margo Yates

#61 2017-02-16 00:14:46

Odp: Margo Yates

#62 2017-02-16 00:19:31

Odp: Margo Yates

#63 2017-02-16 00:25:34

Odp: Margo Yates

#64 2017-02-16 00:28:33

Odp: Margo Yates

#65 2017-02-16 00:37:38

Odp: Margo Yates

#66 2017-02-16 17:14:23

Odp: Margo Yates

#67 2017-02-16 17:19:50

Odp: Margo Yates

#68 2017-02-16 17:23:13

Odp: Margo Yates

#69 2017-02-16 17:26:56

Odp: Margo Yates

#70 2017-02-16 17:31:13

Odp: Margo Yates

#71 2017-02-16 17:35:24

Odp: Margo Yates

#72 2017-02-16 17:41:05

Odp: Margo Yates

Stopka